باسلام، اینجانب یکی از وراث جد مادریم هستم. جد مادریم، حدود 10% زمینی مشاع را مالک بوده؛ ایشان سند مالکیت برای سهم خود دریافت نکرده بود.دائیم در دهه 70 بدون اطلاع ما به اداره ثبت مراجعه و برای سهم خود سند مالکیت دریافت؛ و سند را به شهرداری صلح مینماید.در آن زمان در ابتداء مادر و بدنبال فوت ایشان، اینجانب طی نامه هائی به شهرداری متقاضی معوض سهم زمین مذکور شده بودیم. نامه های مکرر مسکوت ماند؛ تا اینکه این زمین در دهه 80 به خیابان تبدیل شد. از شهرداری به دادگاه حقوقی شکایت کرده و تقاضای قیمت به روز سهم خود از زمین مذکور را نمودم. طی مراحل متعدد استعلام از اداره ثبت و کارشناسی، سهم اینجانب از زمین و قیمت کارشناسی آن استخراج و دادنامه به نفع اینجانب در دادگاه بدوی صادر شد. توسط شهرداری، موضوع به دادگاه تجدید نظر تجدید احاله شد. در دادنامه دادگاه تجدید نظر به استناد ماده 22 قانون ثبت اسناد و املاک، ماده 3 اصلاحی 1380.11.8 آئین نامه همان قانون و مدلول ماده 5 نظامنامه قانون ثبت اسناد و املاک مصوب 1311.1.16 نحوه طرح مالکیت اینجانب را موافق قانون ندانسته و رای دادگاه بدوی را رد نموده است(ایراد شکلی بر پرونده گرفته نه ایراد محتوائی) و قرار عدم استماع دعوی را صادر نمود. در سمت مقابل، شهرداری قبل از احداث خیابان طبق مواد 1، 3، غ، 9 و 16 لایحه قانونی خرید اراضی و املاک مورد احتیاج دولت و شهرداریها مصوب 1358.9.3 زمین را تملک نکرده ولی خیابان را احداث نموده. با توجه به شرح فوق کدامیک از راه حلهای زیر را پیشنهاد میفرمائید؛ 1- مراجعه به اداره ثبت و گرفتن سند مالکیت، 2- نامه، خطاب به رئیس دادگستری استان برای اجرائی کردن ماده 477 یا 3- راه حلی غیر از دو مورد اشاره شده. باتشکر

مطابق با رأی قطعی صادره از دادگاه تجدیدنظر، شما ذی سمت طرح چنین دعوایی شناخته نشده اید، و بدیهی است مراجعه شما به اداره ثبت و همچنین اعمال ماده 477، نتیجه ای در بر نخواهد داشت مگر اینکه معترض مصرّ به رای تجدیدنظر با استناد به مدارک موجود باشید.