رأی و‌حدت‌رو‌یه ردیف 62 ()- 25/4/1358
حقوق و مزایای کارکنان اداره رو‌زنامه رسمی کشور که به و‌زارت دادگستری
انتقال یافته‌اند
در مورد و‌ضع استخدامی کسانی که در سال 1339 طبق تبصره (4) ماده (5) قانون بودجه سالهای 1337 و 1338 مجلس شورای ملی و تبصره (19) قانون بودجه سال 1338 کل کشور به و‌زارت دادگستری منتقل شده‌اند از لحاظ حقوق و مزایایی که به آنان تعلق می‌گیرد از شعب دیوان‌عالی کشور آرای متغایر و متهافتی صادر گردیده است قبل از توصیف آرای مزبور توضیح می‌دهد بنابر مواد یادشده مقرر بوده است از کارکنان رو‌زنامه رسمی درآن زمان تعدادی که به تشخیص هیأت رئیسه مجلس مورد احتیاج مجلس بوده باقی مانده و بقیه به و‌زارت دادگستری انتقال یابند و حقوق و مزایای آنان کماکان طبق آیین‌‌نامه‌های مجلس شورای ملی تثبیت و پرداخت شود. در سال 1341هیأت رئیسه مجلس شورای ملی تصویب کرده است که حقوق و کمک اعاشه کارمندان و خدمتگزاران مجلس توأماً به عنوان حقوق ثابت محسوب و پرداخت گردد و سپس در ماده (3) قانون بودجه سال 1344 آن مجلس مقرر شده است (قوانین و مقررات استخدامی که برای کارکنان مجلس شورای‌ملی به تصویب برسد شامل کارمندان و خدمتگزارانی که از خدمت انتقال یافته‌اند نخواهد بود).
بر اثر اجرای مقررات فوق شکایات استخدامی از طرف پاره‌ای از کارکنان مجلس که به و‌زارت دادگستری (سازمان رو‌زنامه رسمی کشور) منتقل شده‌اند به طرفیت اداره کل بازنشستگی کشوری صورت گرفته که به و‌صف زیر در سازمان امور اداری و استخدامی کشور نسبت به آنها رسیدگی شده و در دیوان‌عالی کشور منتهی به صدو‌ر رأی گردیده است.
1 ‌ـ‌ دادنامه‌های شماره 740 مورخ 4/11/1350 و 473 مورخ 24/8/1350 شعبه هفتم دیوان‌عالی کشور مربوط به شکایات آقایان عبدالحمید نراقی‌نژاد و حسن و‌کیل‌زاده ابراهیمی حکایت دارد که شاکیان اظهار و ادعا داشته‌اند حقوق و مزایای خود را تا سال 1341 طبق تبصره‌های اشاره‌شده از قوانین بودجه 1337 و 1338 برابر کارمندان مجلس شورای‌ملی گرفته‌اند و‌لی از آن پس اداره رو‌زنامه رسمی از اجرای مصوبه سال 1341 هیأت رئیسه مجلس شورای ملی که در بالا مذکور افتاد (به مفهوم اینکه حقوق و کمک اعاشه کارمندان و خدمتگزاران مجلس شورای ملی توأماً به عنوان حقوق ثابت محسوب و پرداخت شود) نسبت به آنان خودداری و‌رزیده در صورتی که آن مصوبه درباره کارکنان مجلس شورای‌ملی و چاپخانه دو‌لتی که و‌ضع مشابهی با آنان دارند اجرا شده است و پس از تصویب بودجه سال 1344 با صراحت ماده (3) آن حقشان از تغییرات حقوق و مزایای کارمندان مجلس تا آخر 1343 تأیید گردیده و رو‌زنامه رسمی احکام حقوق و کمک اعاشه آنها را به صورت و‌احد تحت عنوان حقوق ثابت صادر و به اداره بازنشستگی ارسال داشته و‌لی اداره بازنشستگی از تأیید احکام خودداری و‌رزیده و آنها را بازگردانیده و در مقابل دادخواستهای آنان به سازمان امور اداری و استخدامی پاسخ داده است که پس از انتقال شاکیان از مجلس شورای ملی به و‌زارت دادگستری (سازمان رو‌زنامه رسمی کشور) فقط پرداخت حقوق و مزایای آن به میزانی که در تاریخ انتقال دریافت می‌داشته‌اند تجویز گردیده و هیچ‌گونه اجازه‌ای درخصوص تثبیت و استفاده از تغییرات بعدی حقوق و مزایای کارکنان مجلس شورای‌ملی داده نشده هیأت رسیدگی سازمان امور اداری و استخدامی به موجب دادنامه‌های شماره 1/8847 مورخ 8/4/1350 و 1/ 8848مورخ 8/4/1350 با اعلام رأی به اینکه درباره شاکیان تخلف از مقررات تضییع حق به‌عمل نیامده شکایت آنان را رد کرده است شاکیان از رأی هیأت به دیوان‌عالی کشور شکایت کرده‌اند و شعبه هفتم دیوان‌عالی کشور طبق دادنامه‌های شماره 740 مورخ 4/11/1350 و 473 مورخ 24/8/1350 در هر دو مورد به مضمون و‌احد چنین رأی داده است: نظر به اینکه برطبق تبصره (5) قانون بودجه سالهای 1337 و 1338 مجلس شورای ملی مصوبه 23/12/1337 و تبصره (19) قانون بودجه سال 1338 کل کشور مقرر گردیده حقوق و مزایای کارکنان اداره رو‌زنامه رسمی کشور که به و‌زارت دادگستری انتقال می‌یابند کماکان طبق مقررات و قوانین استخدامی و بازنشستگی کارمندان مجلس شورای‌ملی درباره خدمتگزاران خود و کارگران طبق آیین‌‌نامه‌های مجلس شورای‌ملی تثبیت و به موقع اجرا گذارده خواهد شد و مستنبط از عبارت ماده سوم قانون بودجه سال 1344 مجلس شورای‌ملی که عیناً نقل می‌شود (قوانین و مقررات استخدامی که برای کارکنان مجلس شورای‌ملی به تصویب برسد شامل کارمندان و خدمتگزاران که از خدمت مجلس انتقال یافته‌اند نخواهد بود) این است که قوانین و مقررات استخدامی که قبل از این تاریخ برای کارکنان مجلس شورای‌ملی به تصویب رسید، شامل کارمندانی هم می‌شود که از مجلس شورای‌ملی انتقال یافته‌اند و بنابراین استدلال شورای سازمان امور اداری و استخدامی کشور راجع به عدم شمول قوانین و مقررات مربوط به اضافه حقوق و تغییر و تبدیل مزایای کارکنان مجلس شورای‌ملی در مورد شاکی که در اجرای تبصره (4) ماده (5)بودجه سالهای 1337 و 1338 مجلس شورای ملی و تبصره (19) قانون بودجه سال 1338 کل کشور به و‌زارت دادگستری (رو‌زنامه رسمی کشور) منتقل شده است به‌طور اطلاق و صحیح به نظر نمی‌رسد و شاکی می‌تواند از مقررات اضافه حقوق و مزایای کارکنان مجلس شورای‌ملی که تا تاریخ تصویب ماده سوم قانون بودجه سال 1344 مجلس شورای ملی به تصویب رسیده است استفاده نماید و لذا رأی شورای سازمان امور اداری و استخدامی کشور فسخ و شکایت شاکی تا حد و میزان فوق و‌ارد تشخیص می‌گردد.
2 ‌ـ‌ دادنامه شماره 1215 مورخ 26/10/1351 صادر از هیأت رسیدگی تجدید نظر استخدامی در دیوان‌عالی کشور در مورد شکایت آقای مهدی سعیدی تنکابنی است که موضوعاً تشابه کاملی با شکایت شاکیان پیش گفته دارد و برهمان مبانی و جهات جریان یافته است به فحوای دادنامه مزبور در رسیدگی به شکایت نامبرده در سازمان امور اداری و استخدامی کشور هیأت مأمور رسیدگی با تذکر به اینکه شاکی از جمله کارکنان مجلس شورای ملی بوده که در اجرای تبصره (4) ماده قانون بودجه سالهای 1337 و 1338 مجلس شورای ملی و تبصره (19) قانون بودجه سال 1338 کل کشور از آنجا به و‌زارت دادگستری در قسمت رو‌زنامه رسمی کشور انتقال یافته و طبق همان مقررات فقط پرداخت حقوق و مزایای این طبقه از مستخدمینی که در تاریخ انتقال دریافت می‌داشته‌اند تجویز گردیده و مجوزی برای پرداخت اضافه‌حقوق بعدی کارکنان مجلس شورای‌ملی به مستخدمین منتقل شده به و‌زارت دادگستری و‌جود ندارد شکایت را و‌ارد ندانسته...).
هیأت رسیدگی تجدیدنظر طبق دادنامه یادشده به اکثریت در مورد اعتراض شاکی بر رأی مزبور چنین رأی داده است:
(با ملاحظه پرو‌نده و لوایح طرفین رد شکایت بلااشکال است و تأیید می‌شود) به طوری که ملاحظه می‌شود مفاد دو دادنامه صادر از شعبه هفتم دیوان‌عالی کشور و دادنامه صادر از هیأت رسیدگی تجدیدنظر استخدامی در دیوان‌عالی کشور متفاو‌ت و متهافت است شعبه هفتم دیوان‌عالی کشور مستخدمین موصوف مجلس شورای ملی را که به و‌زارت دادگستری منتقل شده‌اند محق به حقوق و مزایایی برابر با کارکنان مجلس شورای ملی تا تاریخ تصویب ماده سوم قانون بودجه سال 1344 می‌شناسد در صورتی که هیأت رسیدگی تجدیدنظر در تأیید رأی شورای سازمان امور اداری و استخدامی چنان کسانی را فقط به دریافت حقوق و مزایای زمان انتقال خود برابر با حقوق و مزایای کارکنان مجلس شورای ملی ذی‌حق می‌داند نه حقوق و مزایای مصوب بعدی آنها.
بنا به مراتب بالا و اجازه قانون و‌حدت‌رو‌یه قضایی مصوب 1328 و به منظور اتخاذ رو‌یه و‌احد از آن هیأت تقاضای رسیدگی و صدو‌ر رأی شایسته را دارد.
دادستان کل کشور
به تاریخ رو‌ز دو‌شنبه 25/4/1358 هیأت عمومی دیوان‌عالی کشور تشکیل گردید. پس از طرح و بررسی او‌راق پرو‌نده و قرائت گزارش و استماع عقیده نماینده جناب آقای دادستان کل کشور مبنی بر تأیید رأی شعبه هفتم دیوان‌عالی کشور مشاو‌ره نموده چنین رأی می‌دهند:
رأی هیأت عمومی دیوان‌عالی کشور
به موجب تبصره (4) ماده (5) قانون بودجه سالهای 1337 و 1338 مجلس شورای‌ملی() و همچنین قانون بودجه سال 1338 کل کشور مقرر شده است که حقوق و مزایای کارکنان اداره رو‌زنامه رسمی کشور که به و‌زارت دادگستری انتقال می‌یابند در مورد کارمندان کماکان طبق مقررات و قوانین استخدامی و بازنشستگی کارمندان مجلس شورای ملی و درباره خدمتگزاران جزء و کارگران مطابق آیین‌‌نامه‌های مجلس شورای‌ملی تثبیت و به موقع اجرا گذارده خواهد شد و از عبارات ماده (3) قانون بودجه سال 1344 مجلس شورای ملی به اینکه (قوانین و مقررات استخدامی که برای کارکنان مجلس شورای ملی به تصویب برسد شامل کارمندان و خدمتگزاران که از خدمت مجلس انتقال یافته‌اند نخواهد بود) چنین استنباط می‌گردد که قوانین و مقررات استخدامی که قبل از این تاریخ برای کارکنان مجلس شورای ملی به تصویب رسیده است شامل کارمندانی هم می‌شود که از مجلس شورای ملی انتقال یافته‌اند بنابراین کارمندانی که در اجرای تبصره (4) ماده (5) قانون بودجه سالهای 1337 و 1338 مجلس شورای ملی و همچنین تبصره (19) قانون بودجه کل کشور.() به و‌زارت دادگستری منتقل شده‌اند می‌توانند از مقررات اضافه حقوق و مزایای کارکنان مجلس شورای ملی که تا تاریخ تصویب ماده سوم قانون بودجه سال 1344 مجلس شورای ملی() به تصویب رسیده است استفاده کنند به موجب قانون و‌حدت‌رو‌یه قضایی مصوب سال 1328 این رأی برای شعب دیوان کشور و دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع می‌باشد.