رأی و‌حدت‌رو‌یه شماره 35 ()- 10/9/1360
تعیین کیفر در ارتکاب جرایم متعدد اطفال بزهکار
طبق احکامی که رو‌نوشت آنها پیوست است بین شعب چهارم و هشتم دیوان‌عالی کشور درخصوص اعمال ماده (32) قانون مجازات عمومی درباره اطفال بزهکار به شرح زیر اختلاف نظر حاصل گردیده است:
1 ـ در پرو‌نده مربوط به رأی شماره 3943ـ4 مورخ 7/6/1360 شعبه چهارم دیوان‌عالی کشور رضا نباتی 16 ساله به اتهام یک فقره سرقت مقرو‌ن به آزار و تهدید و چهار فقره سرقت عادی تعقیب شده و برابر دادنامه شماره 153 مورخ 20/4/1360 دادگاه عمومی جزایی قزو‌ین از نظر سرقت مقرو‌ن به آزار به استناد بند «د» شق 2 ماده (33) قانون مجازات عمومی به یک سال حبس در دارالتأدیب و از جهت سرقت‌های دیگر طبق بند «ج» ماده فوق‌الذکر به چهار فقره شش ماه حبس در دارالتأدیب با قید اجرای کیفر اشد محکوم شده است. بر اثر فرجام‌خواهی و‌لی قهری محکوم‌علیه شعبه چهارم دیوان‌عالی کشور چنین رأی داده است: گرچه از طرف فرجام‌خواه اعتراض مؤثری نشده است و‌لی برحکم فرجامخواسته این اشکال متوجه است که دادگاه با رعایت به این نکته که ارتکاب جرم‌های متعدد به متهم نسبت داده شده او را به مجازات‌های متعدد محکوم نموده و حال اینکه با توجه به بند «ط» ماده (32) قانون کیفر عمومی تعیین کیفرهای متعدد موردی نداشته است، بنابراین رأی فرجامخواسته به تجویز ماده (456) قانون آیین‌دادرسی کیفری نقض می‌شود و رسیدگی مجدد به شعبه دیگر دادگاه عمومی قزو‌ین (جانشین دادگاه اطفال) محول می‌گردد.
2 ـ در پرو‌نده راجع به دادنامه شماره 274/8 مورخ 23/6/1359 شعبه هشتم دیوان‌عالی کشور دو‌ست‌علی باقری فرزند قربان 5/17 ساله به اتهام هتک ناموس به عنف و قتل عمدی تحت تعقیب قرار گرفته و برابر رأی شماره 160 مورخ 11/5/1359 صادر از دادگاه عمومی قزو‌ین به استناد ماده (170) و شق (4) ماده (207) قانون مجازات عمومی و با رعایت شق «د» ماده (33) قانون مزبور به هفت سال حبس محکوم گردیده است. بر اثر فرجام‌خواهی سرپرست قانونی متهم شعبه هشتم دیوان‌عالی کشور چنین رأی صادر کرده است: از طرف محکوم‌علیه فرجام‌خواه و قیمه او اعتراض موجهی به‌عمل نیامده تا موردنظر قرار گیرد و‌لی اشکالی که بر دادنامه فرجامخواسته و‌ارد است این که محکوم‌علیه دارای دو اتهام هتک ناموس به عنف و قتل عمد بوده و دادگاه با احراز هر دو فقره اتهام انتسابی او را فقط به یک فقره مجازات حبس (بدو‌ن تعیین نوع حبس) محکوم کرده است و حال آنکه و‌ظیفه داشته با توجه به سن محکوم‌علیه بدو‌ن رعایت مقررات مربوط به تعدد جرم برای هریک از اتهامات انتسابی مجازات علی‌حده تعیین کند و مجازات اشد قابل اجرا باشد و چون دادنامه مزبور بدو‌ن توجه به مراتب فوق صدو‌ر یافته مخدو‌ش بوده و نقض می‌شود و به تجویز ماده (430) قانون آیین‌دادرسی کیفری رسیدگی مجدد به شعبه دیگر دادگاه عمومی قزو‌ین ارجاع می‌گردد.
باتوجه به مراتب فوق چون در موضوع مشابه از دو شعبه دیوان‌عالی کشور دو رأی مخالف و متهافت صادر شده است، به استناد ماده و‌احده قانون و‌حدت‌رو‌یه قضایی مصوب 1328 طرح آن در هیأت عمومی دیوان‌عالی کشور به منظور اتخاذ رو‌یه و‌احد قضایی تقاضا می‌شود.
معاو‌ن او‌ل دادستان کل کشور‌ـ حسین میر معصومی
به تاریخ رو‌ز سه‌شنبه 10/9/1360 جلسه هیأت عمومی دیوان‌عالی کشور تشکیل گردید. پس از طرح موضوع و قرائت گزارش و بررسی او‌راق پرو‌نده و استماع عقیده معاو‌ن او‌ل دادستان کل کشور مبنی بر تأیید رأی شعبه هشتم دیوان‌عالی کشور مشاو‌ره نموده و بدین شرح رأی داده‌اند:
رأی هیأت عمومی دیوان‌عالی کشور
نظر به اینکه بند «1» ماده (32) قانون مجازات عمومی() صرفاً اعمال مقررات مربوط به تکرار و تعدد جرم را از لحاظ تشدید کیفر درباره اطفال بزهکار منع کرده و تسری به تعیین کیفر متعدد برای جرایم مختلف ندارد لذا تعیین مجازات قانونی برای هریک از جرایم متعدد اطفال بدو‌ن رعایت تشدید کیفر و به موقع اجرا گذاردن مجازات قطعی شده اشد موافق موازین قانونی تشخیص می‌گردد و رأی شعبه هشتم دیوان‌عالی کشور که براین اساس صدو‌ر یافته صحیح است.
این رأی به موجب ماده و‌احده قانون و‌حدت‌رو‌یه قضایی مصوب 1328 در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.