هیأت وزیران در جلسه 21 / 6 / 1397 به پیشنهاد شماره 43693 -1 مورخ 1 / 11 / 1396 سازمان حفاظت محیط زیست و به استناد تبصره (2) ماده (29) قانون هوای پاک - مصوب 1396 -، آیین نامه اجرایی ماده یاد شده را به شرح زیر تصویب کرد:

آیین نامه اجرایی ماده (29) قانون هوای پاک
مصوب 1397,06,21با اصلاحات و الحاقات بعدی

ماده 1- در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:
الف- قانون: قانون هوای پاک - مصوب 1396-
ب- سازمان: سازمان حفاظت محیط زیست
پ- آلودگی صوتی: پخش و انتشار هرگونه صدا و ارتعاش بیش از حد مجاز.
ت- منابع و کانون های آلودگی صوتی: انواع منابع ثابت و متحرک مولد صدا و ارتعاش بیش از حد مجاز.
ث- عامل آلودگی صوتی: هر شخص حقیقی یا حقوقی که اداره یا تصدی منابع و کانون های آلودگی صوتی را بر عهده داشته باشد.

ماده 2- هرگونه اقدامی که موجبات آلودگی صوتی را فراهم نماید ممنوع است. حدود مجاز آلودگی صوتی به شرح پیوست که تأیید شده به مهر دفتر هیئت دولت است، تعیین می شود.

ماده 3- سازمان موظف است ضمن شناسایی منابع و کانون های آلودگی صوتی میزان آلودگی آنها را بر اساس حدود مجاز تعیین و مراتب را به همراه مهلت رفع آلودگی مذکور به عامل آلودگی صوتی ابلاغ نماید. مهلت یاد شده و روش سنجش میزان آلودگی بر اساس دستورالعمل ابلاغی سازمان تعیین می شود و عامل آلودگی موظف است نسبت به رفع آلودگی صوتی مربوط در مهلت مقرر اقدام نماید.

ماده 4- سازمان موظف است در صورت عدم رفع آلودگی صوتی در پایان مهلت تعیین شده نسبت به انجام اقدامات موضوع قانون در مورد متخلف یا متخلفان اقدام نماید.

ماده 5- سازمان مجاز است در اجرای وظایف قانونی خود و رعایت مفاد قانون و این آیین نامه هر زمانی که لازم بداند نسبت به بازرسی منابع آلوده کننده اقدام نماید.

تبصره (اصلاحی 21/06/1397)- با عامل آلودگی صوتی و یا هر شخص دیگری که بطور مستقیم یا غیرمستقیم از انجام بازرسی و یا پایش میزان آلودگی صوتی جلوگیری و یا از ارایه آمار و اطلاعات مورد نیاز سازمان خودداری نماید طبق ماده (16) قانون رفتار خواهد شد.

ماده 6- مراکز معاینه فنی وسایل نقلیه موتوری موضوع ماده (6) قانون موظفند انواع وسایل نقلیه موتوری مورد بازدید را از جهت رعایت حدود مجاز آلودگی صوتی نیز تحت آزمایش و معاینه قرار دهند.

ماده 7- نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران موظف است در مورد وسایل نقلیه موتوری فاقد گواهی معاینه فنی مطابق ماده (6) قانون اقدام نماید.

ماده 8- وزارت راه و شهرسازی موظف است مستندات مورد نیاز مربوط به رعایت حدود مجاز استاندارد آلودگی صوتی مربوط به حمل و نقل عمومی، هوایی، ریلی و دریایی را در اختیار سازمان قرار دهد.

ماده 9- وزارت راه و شهرسازی موظف است در اجرای ماده (33) قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان - مصوب 1374-، ظرف یک سال از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه، دستورالعمل کنترل و کاهش آلودگی صدا ناشی از فعالیت های ساختمانی و سایر ساخت و سازها در محدوده شهرها و روستاها را با لحاظ محدودیت های نوعی، کمّی و زمانی تدوین و در قالب مقررات ملی ساختمان ابلاغ نماید.

ماده 10- وزارت کشور (سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور) موظف است نسبت به تکمیل طرح جامع مدیریت کاهش آلودگی صوتی در کلانشهرها ظرف شش ماه از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه اقدام و پس از تایید سازمان ابلاغ نماید.

ماده 11- سازمان موظف است با همکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، شهرداری ها و سایر دستگاه های مربوط ظرف شش ماه از تاریخ لازم الاجرا شدن این تصویب نامه نسبت به تکمیل و راه اندازی شبکه ملی پایش و اطلاع رسانی آلودگی صوتی با اولویت کلانشهرها اقدام نماید.

ماده 12- اعتبارات لازم برای اجرای تکالیف مقرر در این آیین نامه در چهارچوب لوایح بودجه سنواتی دستگاه های ذی ربط منظور و پس از تصویب در چهارچوب مقررات مربوط هزینه می شود.

معاون اول رئیس جمهور - اسحاق جهانگیری

حدود مجاز آلودگی صوتی

1- موتورسیکلت:

ظرفیت سیلندر موتورسیکلت (CC)	حد مجاز صدا بر حسب دسی بل
80≥	75
175≥> 80	77
175<	80

تبصره: روش انجام آزمون بر مبنای استاندارد شماره 10282 سازمان ملی استاندارد ایران با عنوان «موتور گازی و موتورسیکلت- سطح صدا» خواهد بود.

2- خودرو :

عنوان استاندارد	حد مجاز ارائه شده سطح صوت خودروها در ایران
	آزمون صدای عبوری		آزمون صدای اگزوز	آزمون صدای وسیله هشداردهنده خودرو (نصب بر روی خودرو)
	کلاس M1	کلاس N1
استاندارد ایران	dB (A)* 75	dB (A)* 78	dB (A) 86	dB (A) 112-87

dB(A)* تراز سطح صوت مقیاس وزنی A
* روش انجام آزمونها : روش انجام آزمونها بر مبنای استانداردهای کشورهای عضو اتحادیه اروپا می باشد.
* خودروی کلاس M1 : خودروهایی که به منظور حمل مسافر می باشند و در برگیرنده بیشتر از 9 صندلی با احتساب صندلی راننده نباشند.
* خودروی کلاس N1 : خودروهایی که برای مقاصد حمل و کالا می باشند (با مکانیزم جرم مجاز کمتر از 2 تن)
* آزمون صدای عبوری: براساس استاندارد EEC / 70 / 157 اتحادیه اروپا، این آزمون باید در یک محیط خشک که سطح صوت پس زمینه آن dB(A) 10 از سطح صدای تولیدی توسط خودرو کمتر می باشد و در شرایط جوی مناسب (بدون وزش باد)، انجام گیرد. دو میکروفن در طرف خودرو و به فاصله 5 / 7 متر، از خط مرکز خودرو، در ارتفاع 2 /1 متر، به موازات سطح افق و عمود بر راستای خودرو قرار داده می شود. خودرو از فاصله 10 متری امتداد میکروفن ها با کمینه دو سرعت : 1- سرعت Km/ h 50، یا 2- سرعت معادل سه چهارم سرعت اسمی موتور (در دنده 2 یا 3 یا درایو) به میکروفن ها نزدیک می شود و در زمان طی مسافت 20 متر، سطح صوت ماشینی (مکانیزم) منتشره از آن اندازه گیری می گردد.
* آزمون صدای اگزوز : براساس استاندارد EEC / 70/ 157 اتحادیه اروپا، این آزمون باید در یک محیط خشک که سطح صوت پس زمینه آن حداقل (A)dB10 از سطح صدای تولیدی توسط خودرو کمتر می باشد و در شرایط جوی مناسب (بدون وزش باد)،‌انجام گیرد. یک میکروفن با زاویه 45 درجه نسبت به مجرای خروجی اگزوز و در بیشینه دو ارتفاع : 1- ارتفاع مجرای خروجی اگزوز یا 2- ارتفاع 2 /0 متر و به فاصله 5 /0 متر، از دهانه خروجی اگزوز قرار داده می شود و سطح صوت ماکزیمم مقدار بدست آمده از سه اندازه گیری پیاپی با اختلافی در محدود (A)dB2 ، بعنوان نتیجه گزارش ارائه می گردد.
* آزمون صدای وسیله هشداردهنده خودرو (نصب بر روی خودرو) : براساس استاندارد EEC/ 70/ 388 اتحادیه اروپا،‌ این آزمون باید در یک محیط خشک که سطح صوت پس زمینه آن حداقل (A)dB 10 ‌از سطح صدای تولیدی توسط بوق خودرو کمتر می باشد و در شرایط جوی مناسب (سرعت وزش باد کمتر از
18km/ h، می باشد) انجام گیرد. میکروفن ها به فاصله 7 متر از لبه جلویی خودرو، به موازات سطح افق،‌ در امتداد راستای طولی خودرو، به سمت منبع تولید صوت قرار داده می شود. ارتفاع میکروفن ها از 5 /0 تا 5/ 1 متر (نسبت به سطح زمین) متغیر بوده و ماکزیمم سطح صوت بدست آمده از آنها طی یکبار اندازه گیری صدای بوق (موتور خاموش است)، بعنوان نتیجه گزارش ارائه می گردد.

3- حدود مجاز آلودگی صوتی در پهنه های مختلف :

ردیف	نوع منطقه	تراز متوسط روز ( 7 صبح تا 10 شب) dB(A) روزLp ̄	تراز متوسط شب ( 10 شب تا 7 صبح) dB(A) شب Lp ̄
1	پهنه مسکونی	55	45
2	پهنه مختلط (تجاری – مسکونی)	60	50
3	پهنه تجاری - اداری	65	55
4	پهنه فعالیت (مسکونی – صنعتی)	70	60
5	پهنه صنعتی	75	65

* پهنه مسکونی:
پهنه ای که کاربری غالب آن مسکونی و کارکرد اصلی آن سکونت بوده و کاربری های مربوط به فعالیت های پشتیبان برای تأمین نیازهای روزمره و اولیه ساکنین محلات را نیز در خود جای داده است. در پهنه سکونت، تأمین آسایش و امنیت ساکنین، مبنای انتخاب کاربری های مجاز به استقرار در این پهنه است. تنوع در پهنه های مسکونی ناشی از وجود تفاوت بارز در تراکم ساختمانی، ابعاد قطعات مسکونی، تعداد طبقات، تعداد واحد مسکونی در هر هکتار، عرض معابر و ... است.
* پهنه مختلط (تجاری – مسکونی):
مشتمل بر قسمت هایی از شهر که از رشد خزنده فضاهای کار و فعالیت در بافت های مسکونی پدید آمده و از استقرار توأمان کارکردهای سکونت و کار و فعالیت شکل گرفته است.
* مراکز تجاری - اداری:
شامل قسمت هایی از شهر که عمدتاً دارای کاربری تجاری صرف و یا کاربری های مرتبط با آن باشد ( مانند بازارها، پاساژها و ...)
* پهنه فعالیت (مسکونی – صنعتی)
مشتمل بر قسمت هایی از شهر که وجه غالب آن کار و فعالیت، به ویژه کاربری های تجاری خدماتی بوده و سکونت در آن ممنوع، یا محدود و تابع نظم عمومی کار و فعالیت است. این پهنه زیرپهنه های اصلی متمایزی را در بر می گیرد که در هر یک، غلبه یکی از وجوه تجاری، اداری، خدماتی، صنعتی یا اختلاطی از آن ها در مقیاس های متفاوت شهری بارز است.
* پهنه صنعتی
پهنه ای دارای کاربری صنعتی که طبق ضوابط محیط زیست استقرار آن ها در محیط شهر مجاز نبوده و بر اساس مطالعات زیست محیطی لازم است با فاصله ای مناسب بیرون از شهر یا نواحی مسکونی قرار گیرد. کارگاه های مزاحم شهری، کاربری های کارخانه ای، تولیدی و خدمات صنعتی عموماً در این محدوده واقع هستند.
* روش و محل اندازه گیری آلودگی صوتی به شرح زیر می باشد:
دستور (فرمول) محاسبه ی تراز متوسط (Lp ̄) روز و شب به شرح زیر است:

n=15	logƩleq(10)/n=روزLp ̄
n=9	logƩleq(10)/n =شبLp ̄

Leq (10') تراز معادل در مدت زمان ده دقیقه اندازه گیری است که 24 بار در شبانه روز (با فاصله زمانی یک ساعته) اندازه گیری می شود. محل اندازه گیری ضلعی از فرستنده است که کمترین فاصله را با دریافت کننده دارد.