بخشنامه 9 مشترک فنی و درآمد سازمان تأمین اجتماعی در تعریف بیمه شده (کارفرما) بیان می کند « اشخاص حقیقی و مدیران اشخاص حقوقی غیردولتی که حقوق دریافت نمی نمایند، قادر خواهند بود که اسم خود را همراه با شاغلین تحت تکفل بیمه ای خویش به سازمان تأمین اجتماعی ارائه نمایند یا اینکه مطابق با بیمه ی اختیاری، مستقلاً با نرخ حق بیمه ی 27% ( 3 % کسر از 30% بابت عدم بهره گیری از بیمه بیکاری) خود را بیمه نمایند. از جمله شرایط بیمه کارفرمایی، حداکثر سن کارفرمایان متقاضی در زمان درخواست 55 سال خواهد بود؛ و نیز می بایست قبل از انعقاد قرارداد بیمه کارفرمایی توسط کمیسیون پزشکی سازمان مورد معاینه قرار گیرند. دو شرط دیگر درخصوص امکان یا عدم امکان بیمه کارفرمایی؛ یکی اینکه متقاضی هیئت مدیره یا مدیرعامل نباشد که در واقع اگر سهامدار شرکت است منع قانونی دارد، ولی اگر حقوق بگیر باشد و رابطه حقوق و دستمزدی باشد میتواند بیمه باشد. شرط دوم اینکه کارگاه‌هایی که تحت حمایت دولت هستند یعنی حق کارفرمایی را دولت پرداخت می کند، کارفرما با پرداخت حق بیمه می تواند بیمه شود و از خدمات بیمه‌ای برخوردار شود.
مزایای بیمه کارفرمایی
به موجب آیین نامه اجرایی قانون معافیت از پرداخت حق بیمه سهم کارفرمایانی که حداکثر 50 نفر کارگر در واحدهای تولیدی- صنعتی و فنی خویش داشته باشند، مشمول معافیت هایی قرار می گیرند. در همین باره ماده ی 3 همین آیین نامه مقرر می کند « کارفرمایان مشمول این قانون که حداکثر پنجاه نفر کارگر دارند از پرداخت کل حق بیمه سهم کارفرما معاف و پرداخت این رقم بعهده دولت می باشد». دولت با تدوین چنین سیاست تشویقی سعی در رونق کسب و کارهای تولیدی و صنعتی کوچک داشته است. « حال در مورد برخی دیگر از کارفرمایان که بیش از 50 نفر کارگر تحت پوشش بیمه ای خویش دارند، مقرر شده، نسبت به متوسط حق بیمه (سهم کارفرما که برای کارگران تحت تکفل بیمه ای ماهیانه پرداخت می کند) کل افراد شاغل در هر ماه برای پنج نفر معافیت از پرداخت حق بیمه ایجاد می شود و پرداخت این مبلغ بر عهده دولت خواهد بود و کارفرما ملزم به پرداخت مابقی سهم خود می باشد».
تفاوت بین بیمه کارکنان و کارفرمایی
نخستین و شاخص ترین تفاوت میان بیمه کارکنان(اجباری) و بیمه کارفرمایی، این است که بیمه ی کارفرمایان از شمول قانون کار خارج بوده و بیمه ی بیکاری به ایشان تعلق نخواهد گرفت. در بیمه ی کارکنان یا کارگری شخص بیمه شده صرفا 7% درصد از حق بیمه را پرداخت می کند و مابقی برعهده کارفرما می باشد ولیکن در بیمه کارفرمایی تمام 27% توسط شخص متقاضی بیمه کارفرمایی بایست پرداخت شود. تمایز دیگر آن در بازنشستگی پیش از موعد می باشد که پیش تر بیان شد شخص متقاضی بازنشستگی پیش از موعد در بیمه کارکنان میتواند با 20 سال سابقه بیمه و دارا بودن سن 42 سال خود را بازنشسته نماید در صورتی که در بیمه کارفرمایی شرط سنی 55 سال لحاظ گردیده است و تأکید مجدد می گردد که در هر دو بیمه شرکت بیمه تعهد ایام بیماری به شخص بیمه شده را دارد.
میزان حق بیمه کارفرما
مبلغ کل حق بیمه در سال 1397 معادل 374/217 هزار تومان تعیین گردیده که در بیمه های اجباری یا کارگری سهم کارفرما 288/533 هزارتومان و سهم کارگر معادل 85/684 هزار تومان می باشد. حال در حق بیمه کارفرمایی که براساس 27% مبنا قرار داده شده مطابق بیمه اختیاری، چیزی در حدود 320 هزار تومان می باشد که تماما بایست توسط شخص بیمه شده پرداخت گردد.